To się zdarza częściej, niż ludzie myślą: małe dzieci pamiętają swoje poprzednie wcielenia. O wszystkim zapominają w wieku ok. 6-7 lat, ale wcześniej ze szczegółami opowiadają o tym, kim byli w poprzednim życiu. Na taką historię natrafił jasnowidz Krzysztof Jackowski i natychmiast zadzwonił na pokład okrętu Nautilus.

Zgłosiła się do niego rodzina z 4-letnim synem, który opowiedział jasnowidzowi o śmierci, swojej śmierci w poprzednim życiu.

- Miałem biały motor, był wypadek. Przyjechała karetka, a ja umarłem – opowiedział jasnowidz. Polecamy rozmowę z jasnowidzem nagraną tego samego dnia. Na koniec jest rozmowa z jeszcze inną rodziną, której córka pamięta także swoje poprzednie życie.

Bardzo ciekawe są komentarze pod filmem zamieszczonym w serwisie youtube.

Moja córka mając 2,5-3 lata zawsze opowiadała ze widzi innych ludzi w naszym domu. Opowiadała mi o tym bardzo często, potem jak twierdzi gdy była starsza, modliła się do Boga żeby przestała na jakiś czas widzieć inne osoby. Teraz mając 8 lat twierdzi ze widzi tych ludzi/dusze ponownie, twierdzi ze się ich nie boi ale ze bardzo często widzi chodzące osoby po naszym domu. Twierdzi również, ze osoby te chcą jej coś powiedzieć jednak ich nie słyszy, dlatego tez one piszą po ścianach różne słowa ( rozmawiałem z córka o tym nie dalej niż 3 dni temu). Jak twierdzi moja córka, to bada ona to zjawisko, nie boi się już i chce  zrozumieć co te dusze chcą i co chcą jej przekazać. To jest piękne i niesamowite - wspieram ja w tym na każdym kroku

[...]

Moja wnuczka kiedy miała ok 3 lat powiedziała mi , że ja jestem jej mamą. Powiedziałam, że nie jestem jej mamą ale babcią, na co odpowiedziała, że w takim razie mamobabcią. Mój kontakt z wnuczką  nie był wówczas częsty.

[...]

To i ja podziele sie z Wami moją osobistą historią. Rok temu umarł mój tato. Kilka dni przed śmiercią poprosilam go aby "juz po "przyszedł i w jakikolwiek sposób powiedzial jak tam jest . Długo nic sie nie dzialo pomimo ze czesto czułam jego obescnosc. Az jakies 3 miesiace temu miałam sen. Ktoś puka do drzwi , otwieram patrze a to mój tato. Pytam sie go co tu robisz , przeciez ty nie żyjesz , był pogrzeb , lekarze stwierdzili ze nie zyjesz. A mój tato odpowida mi tymi słowami "pomylili sie ja wciąz zyje" wiec ja dalej go pytam  to gdzie byłeś jak ciebie tyle miesiecy nie było ? a tato odp "podróżowałem, byłem w Hiszpani i jeszcze paru miejscach podawał szczegóły" Zaprosiłam do go domu , obawiałam sie ze bedzie na mnie krzyczał bo juz troche jego rzeczy posprzątałam na dobre. Wszedł do swoego pokoju połozył sie na łózku. Zamknęłam za nim drzwi i mówie do siebie ze to nie moze byc na prawde to mi sie sni w tym snie. Poczekałam jakis czas i otwieram znów te drzwi z myslą ze to nie prawda. A tato mój siedzi juz na krześle i oglada jakies papiery. W tym momencie sie obudziłam . Sen tak realny rzeczywisty , pamietałam każdy szczegół z niego. Tato dotrzymał słowa :) Serdecznie pozdrawiam Pana Roberta i całą załoge Nautilusa :)

Wszystkich czytelników zachęcamy do lektury najnowszego wpisu w Dzienniku Pokładowym. To bardzo szczere słowa... na pewno zaciekawią wszystkich fanów okrętu z banderą N.

https://www.nautilus.org.pl/dziennik,212,16-wrzesnia-2022--o-pieknie-mandali-kiedy-chaos-wszechswiata.html